மாதம் மும்மாரி பொழிய வேண்டும் என்ற சொற்றொடரை பல முறை இலக்கியங்களிலும், அந்தக் காலத் திரைப்படங்களிலும் படித்தும், கேட்டும் இருப்பீர்கள். ஓர் அரசன், அமைச்சரைப் பார்த்து, 'மாதம் மும்மாரி பொழிகிறதா அமைச்சரே?' என்று கேட்பார். அமைச்சரும் 'ஆம் அரசே!' என்று பதில் சொல்வார்.

தை என்றாலே நமக்கு நினைவுக்கு வருவது பொங்கலும் உழவர்களும் தான். உழவர்கள் இல்லாமல் உலகில் உணவு கிடையாது. இப்பொழுதுள்ள தலைமுறையினர் உழவைப் பற்றித் தெரிந்துக்கொள்ள வேண்டியது மிக அவசியம். பசிக்குதா, ஸ்விகியிலும் ஜொமட்டொவிலும் ஆர்டர் பண்ணினா போச்சு, இல்லையென்றால் ஏதாவது ஒரு உணவகத்திற்குச் சென்று சாப்பிட்டால் ஆச்சு என்று தான் இருக்கிறார்கள். அந்த உணவு நம் தட்டிற்கு வர உழைக்கின்ற பலரில், மிகவும் முக்கியமானவர்கள் நம் உழவர்கள்.

மார்கழித் திங்கள் மதிநிறைந்த நன்னாளால்
நீராடப் போதுவீர் போதுமினோ நீரிழையீர்
சீர்மல்கும் ஆய்ப்பாடிச் செல்வச் சிறுமீகாள்
கூர்வேல் கொடுந்தொழிலன் நந்தகோபன் குமரன்
ஏரார்ந்த கண்ணி யசோதை யிளஞ்சிங்கம்
கார்மேனிச் செங்கண் கதிர்மதியம் போல்முகத்தான்
நாரா யணனே நமக்கே பறைதருவான்
பாரோர் புகழப் படிந்தேலா ரெம்பாவாய்!

முதுமை என்றால் பழைமை, பழையது என்று பலரும் சொல்கிறார்கள், எண்ணுகிறார்கள். அது முற்றிலும் தவறு. இளமை தான் பழைமை. ஒவ்வொரு நாளும் இளமை போய்க் கொண்டே இருக்கிறது. அது பழையதாக மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது. ஆனால் முதுமை என்பது ஒவ்வொரு நாளும் புதிது. எப்படி நேற்றை விட இன்று புதிதோ, அப்படி தான் முதுமையும். நேற்றை விட இன்று வேறு ஒரு மாற்றம் புதிதாய் இருக்கும். முதுமை ஒவ்வொரு நாளும் புதிதாய் பூக்கும்; பூவாய் சிரிக்கும். ஒவ்வொரு நாளும் முதுமை இளமை தான். முதுமை அது புதுமை! அந்த முதுமை பற்றிய ஒரு கவிதை இதோ...

பசும்பட்டு அணியும் நிலமங்கை - பல
வண்ணத்தில் உடுத்திய எழில் கண்டேன்
வசப்படுத்தும் இயற்கையின் அரும் ஒப்பனை - எக்
கவிக்கும் எட்டாப் பெருங் கற்பனை!

ஓர் எழுத்து சொற்களையும் (படிக்க... ) ஓர் எழுத்து வரிசை சொற்களையும் (படிக்க... ) இதற்கு முன் பார்த்தோம். இன்று அப்படி, ஓர், ஓர் எழுத்து வருக்கச்சொற்கள் கொண்டு எழுதப்பட்ட ஓர் அருமையானப் பாடலைப் பற்றி தான் இந்தப் பதிவில் பார்க்கப்போகிறோம்,